Ξύπνησα σήμερα με την τεράστια ευγνωμοσύνη που αισθάνομαι σχεδόν καθημερινά αυτές τις μέρες! Ίσως έχει να κάνει με το φετίχ που έχω με τον αριθμό 3. Ίσως γιατί πήγα στο καλύτερο αποκριάτικο πάρτυ EVER στην Ελλάδα τις προάλλες, χόρεψα και γέλασα με τη ψυχή μου και ακόμα χαμογελάω. Ίσως είναι γιατί είναι τα γενέθλιά μου. Ίσως είναι γιατί ξεκινάω κάτι καινούργιο. Ίσως είναι γιατί όλα τα πράγματα κάνουν τη ζωή τόσο όμορφη…

Πριν από 3 χρόνια και 3 μήνες έφτασα στην Ελλάδα: 3 Δεκεμβρίου 2008, λίγες μέρες πριν τα Δεκεμβριανά. «Βρήκες την καλύτερη εποχή να έρθεις» μου λέγανε. Για μένα ήταν η καλύτερη εποχή, γιατί είχα πάθει σοκ: Στην Αυστραλία είχα ξοδέψει όλα μου τα λεφτά και ενέργεια για ένα διαδραστικό πρότζεκτ το οποίο επεξεργάστηκα για τρία συνεχόμενα χρόνια και όλοι μου έλεγαν πως θα γίνει μεγάλη επιτυχία. Πραγματικά, πίστευα (με το μυαλό μου και με ένταση) πως θα μπορούσα να βγάλω πολλά λεφτά, πωλώντας το σε κάποιο τηλεοπτικό κανάλι. Όλα τα κανάλια ενδιαφερόντουσαν, μόνο όμως αν έκοβα λίγο από αυτό, πρόσθετα λίγο από εκείνο και το προσάρμοζα μέχρι να χωρέσει στο καλούπι των προπαρασκευασμένων κατασκευών που μας πουλάνε ως «διασκέδαση». Έτσι ταξίδεψα στη Γαλλία για να το πουλήσω σε αγορά στις Κάννες, έκανα stop-over στην Ελλάδα να δω τη μισή μου οικογένεια, ερωτεύτηκα, πήγα πίσω στην Αυστραλία, ξεφορτώθηκα όλα μου τα «αγαθά» και voila, νά’ μαι οριστικά στην Ελλάδα, ένα αδέσποτο και χαμένο καγκουρώ, προσπαθώντας να μάθω το ελληνικό πληκτρολόγιο και να προσαρμοστώ στο καινούργιο χάος.

Με μια βαθιά αίσθηση αποτυχίας και απογοήτευσης, αλλά ταυτόχρονα με μια ανάγκη για δημιουργική έκφραση, ξεκίνησα δειλά-δειλά αυτό το blog. Είχα τεράστια ανάγκη να κάνω κάτι για μένα… χωρίς να σκέφτομαι με ποιο τρόπο αυτό θα μου εξασφαλίσει ένα εισόδημα. Άλλωστε αυτή ακριβώς η προσκόλληση ήταν που με είχε οδηγήσει παλαιότερα σε “burn out”. Παρ΄ όλο που δεν καταλάβαινα γιατί το έκανα, άρχισα να προχωρώ το blog με σκέψεις αυτογνωσίας. Είχα αρχίσει να καταλαβαίνω πως είμαι υπεύθυνη για τον κόσμο που δημιουργώ. Σήμερα, συνεχίζω με άρθρα αυτογνωσίας, ζυμωμένα με αεικαλλιέργεια και η φωνή μου γίνεται όλο και πιο δυνατή, τα βήματά μου ολοένα και πιο σίγουρα, η απήχηση σε αυτά τα θέματα όλο και πιο μεγάλη…

Η ασχολία μου με την αεικαλλιέργεια τα τελευταία δύο χρόνια, και ιδιαίτερα στην Ελλάδα τον τελευταίο χρόνο, κρίνοντας από τη μεγάλη παρουσία σε σεμινάρια/εργαστήρια που οργανώνουμε, τις συνεχείς ερωτήσεις και το ενδιαφέρον, είναι σαφές πως υπάρχει ΤΕΡΑΣΤΙΑ ανάγκη να δείξουμε πώς μπορούμε να είμαστε αυτάρκεις και να καλλιεργήσουμε όχι μόνο τη γη, αλλά και τον εαυτό μας. Και είναι ανάγκη να γίνει στην Ελλάδα για τα δικά μας δεδομένα, από Έλληνες παθιασμένους για την αυτάρκεια, για Έλληνες διψασμένους να μάθουν, στα Ελληνικά, την πιο όμορφη γλώσσα!

Αρχίζω και βιώνω την οικουμενική αλήθεια πως όταν ξεκινάς κάτι και βλέπεις να μαζεύονται όλοι και όλα που χρειάζονται για να γίνει αυτό το πράγμα, τότε είσαι στο σωστό δρόμο.

Γι’ αυτό, συμμετέχω στην πρώτη ηλεκτρονική πλατφόρμα χρηματοδότησης πρότζεκτ στην Ελλάδα, το groopio.com. Όταν γνώρισα ένα από τα άτομα πίσω από αυτό το εγχείρημα, τον Ειρηναίο, αναγνώρισα το ίδιο πάθος που έχω και εγώ για αυτό που κάνω, οπότε αισθάνθηκα το κίνητρο να συμμετέχω και εγώ! Ήμουν η πρώτη που ανέβασα το πρότζεκτ μου για χρηματοδότηση στην πλατφόρμα, η οποία ακόμα βρίσκεται σε φάση “beta”.

Προσκαλώ την υποστήριξή σας με ό,τι σας περισσεύει (χρηματικό ποσό, υλικό αγαθό ή χρόνο) για να υλοποιήσω, μαζί με άλλους παθιασμένους αεικαλλιεργητές, ένα βίντεο που αποσκοπεί στην ενημέρωση και εκπαίδευση με διασκεδαστικό τρόπο του ελληνικού κοινού για την αεικαλλιέργεια! Υπάρχουν πολλοί τομείς όπου μπορείτε να προσφέρετε και να συμμετέχετε σε αυτό το κίνημα. Απλά βάλτε το όνομά σας και μια μικρή περιγραφή για το τι μπορείτε να συνεισφέρετε σε αυτή τη φόρμα και θα επικοινωνήσω μαζί σας!

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την απάντηση του τηλεοπτικού σταθμού ALPHA, όταν τους έκανα πρόταση για μία εκπομπή με τον τίτλο «Δες το αλλιώς» πριν από δύο χρόνια: «Οι τηλεθεατές δεν θέλουν εκπλήξεις!» Ας τους κάνουμε εμείς μια έκπληξη, να τους δείξουμε πως δεν τους χρειαζόμαστε, τι λέτε;;

Δείτε την καμπάνια μας εδώ.