Μήνες τώρα, προσπαθώ να βρω λίγο χωροχρόνο να γράψω το «τέλειο» άρθρο εμπνευσμένο από τη φράση: «Η σιγουριά είναι είναι για τα πτώματα». Έχει περάσει καιρός από την τελευταία μου ανάρτηση και ήμουν σίγουρη πως θα έγραφα αυτό το άρθρο σύντομα. Όμως το «τέλειο» άρθρο δεν ερχόταν ποτέ. Όσο προσπαθούσα τόσο το κυνηγούσα στο βάθος των προτεραιοτήτων και των ανασφαλειών μου.

Η ακριβής φράση έμπνευσης είναι « Η σιγουριά, το τελικό σχέδιο, είναι για τα πτώματα». Τη βρήκα σε ένα βιβλίο του Wayne Dyer «Οι περιοχές των σφαλμάτων σας».

Μία από τις πιο δραστήριες περιοχές σφαλμάτων μου είναι το μυαλό μου. Κολλάω σε κάποια πράγματα. Όταν κολλάω, κολλάω· ιδιαίτερα όταν νομίζω πως είμαι σίγουρη για κάτι. Μπορώ να κάτσω σε εκείνο το μικρό εγκεφαλοκύτταρο-γκάδερινγκ για μήνες ή χρόνια και να αποκλείσω τις άπειρες συμπαντικές πιθανότητες που θα παρουσιαστούν αν απλώς αφήσω τη σιγουριά στην άκρη.

Όσες φορές ήμουν σίγουρη πως θα έκανα κάτι, θα έμενα σε κάποιο μέρος, θα έμενα σε κάποια σχέση, τόσες φορές συνειδητοποιούσα πως η σιγουριά δεν είχε τίποτα να κάνει με την πραγματικότητα ή το τελικό αποτέλεσμα. Ίσως γιατί η σιγουριά μου ήταν απλά μια προσκόλληση και όταν κολλάς, δύσκολα σου βγαίνουν τα πράγματα όπως τα προσδοκείς. Ίσως. Ίσως να γινόταν κάτι εντελώς διαφορετικό, αλλά να μην το μάθω ποτέ. Πάντως μη περιμένετε σίγουρη απάντηση όταν με ρωτάτε που θα μείνω, πόσο θα μείνω, πότε θα έρθω, πότε θα φύγω, τι θα κάνω, με ποιον θα το κάνω και πως. Δεν ξέρω. Απλά δεν ξέρω. Όσο με πάει και όπου με πάει η ροή. Σήμερα είναι έτσι, αύριο είναι αλλιώς. Έτσι είναι τα πράγματα στη ζωή μου… αυτή τη στιγμή. Το μόνο σίγουρο είναι η αλλαγή!

Πρόσφατα με ρώτησε ένας μακροχρόνιος φίλος αν πιστεύω στη μοίρα, αν, δηλαδή, είναι όλα γραμμένα στη ζωή μας. Πήρα μια βαθιά ανάσα, έτοιμη να υπερασπιστώ τα πιστεύω μου με ζήλο και το μόνο που μου βγήκε είναι ένα βαθύκαρδο: «δεν ξέρω». Ο φίλος μου χαμογέλασε και είπε: «Μπράβο Τίνα, μαθαίνεις» κι εγώ χάρηκα με το πόσο ανάλαφρη αισθάνθηκα.

Πόση ενέργεια εγκλωβίζουμε στις περιορισμένες μας αντιλήψεις! Πόσο μεγάλη η συνειδητοποίηση της ενεργειακής σπατάλης καθώς υπερασπίζομαι κάτι το οποίο δεν θα μπορέσω να αποδείξω ποτέ!

Όπως γράφει ο Wayne Dyer, «Σιγουριά σημαίνει να ξέρεις τι πρόκειται να συμβεί. Σιγουριά σημαίνει απουσία ενθουσιασμού, ριψοκινδύνευσης και προκλήσεων. Σιγουριά σημαίνει να μην ωριμάζεις και μη ωρίμανση σημαίνει θάνατος. Άλλωστε, η σιγουριά είναι ένας μύθος. Όσο βρίσκεστε ως άτομο πάνω στη Γη και το σύστημα παραμένει ίδιο, δεν μπορείτε να έχετε ποτέ σιγουριά. Κι αν ακόμη δεν ήταν ένας μύθος, θα ήταν ένας αποτρόπαιος τρόπος ζωής. Η βεβαιότητα καταστρέφει τη γοητεία και την ωρίμανση.»

Αααααα….. γι’ αυτό είναι γεμάτο ενθουσιασμό, προκλήσεις και παρεξηγήσεις η ζωή μου;

Και συνεχίζει ο Dr Dyer: «Η λέξη σιγουριά, όπως τη χρησιμοποιούμε εδώ, αναφέρεται στις εξωτερικές εγγυήσεις σε υπάρχοντα όπως χρήμα, σπίτι, αυτοκίνητο, σε προπύργια όπως μια δουλειά ή μια θέση στην κοινότητα. Αλλά υπάρχει κι ένα διαφορετικό είδος σιγουριάς που αξίζει τον κόπο να αποζητούμε· κι αυτή είναι η βαθύτερη σιγουριά της πίστης στον εαυτό σας, ότι μπορείτε δηλαδή να χειριστείτε καθετί που σας απασχολεί. Αυτή είναι η μόνη βιώσιμη σιγουριά, η μόνη πραγματική. Τα υπάρχοντά σας μπορεί να χαθούν: ο πληθωρισμός εκμηδενίζει το χρήμα σας, το σπίτι σας πιθανόν να περάσει σε ξένα χέρια, αλλά εσείς μπορείτε να παραμείνετε ακλόνητος στην αυτοεκτίμησή σας. Μπορείτε να πιστεύετε τόσο πολύ στον εαυτό σας και στην εσωτερική σας δύναμη, ώστε τα πράγματα και οι άλλοι να είναι απλώς ευχάριστα προσθέματα στη ζωή σας… Μην παγιδεύεστε απ΄αυτό το είδος της εξωτερικής σιγουριάς, μια που σας στερεί από την ικανότητά σας να ζήσετε, να ωριμάσετε και να ολοκληρωθείτε.»

Ένας φίλος μου είπε κάποτε πως αν με πάρει ένα ελικόπτερο και με αφήσει στην έρημο, εγώ όχι μόνο θα επιζήσω, θα ευδοκιμήσω. Το θεώρησα ως ένα από τα μεγαλύτερα κομπλιμέντα στη ζωή μου. Ένα προσωπικό επίτευγμα για το οποίο είμαι σίγουρη: την πίστη στον εαυτό μου. Αν και η πίστη μου υπόκειται σε επιφανειακά σκαμπανεβάσματα (επηρεαζόμενη από κούραση συνήθως) κατά βάθος είναι σταθερή, ανεξάρτητα από το αν έχω χρήματα, σπίτι, αυτοκίνητο, συμβατική δουλειά ή σταθερό εισόδημα.

Σίγουρα θέλω να πω κι άλλα, αλλά θα τελειώσω με μια πρόκληση: Την επόμενη φορά που θα σας ρωτήσει κάποιος τη γνώμη σας πάνω σε ένα θέμα φιλοσοφικό, ή κάτι που δεν μπορείτε να αποδείξετε, πείτε «δεν ξέρω» και αισθανθείτε την ελαφρότητα που προέρχεται από την απελευθέρωση της ενέργειας που συνήθως μας κρατάει εγκλωβισμένους στις περιορισμένες μας αντιλήψεις. Αφήστε το πλεόνασμα της ενέργειας να σας καθοδηγήσει προς την επίτευξη ενός στόχου που έχετε βαθιά στην καρδιά σας.

Η σιγουριά ίσως είναι για τα πτώματα, όμως τα πανηγύρια είναι για τα κατορθώματα!

Πάω να γιορτάσω το ότι κατάφερα επιτέλους να γράψω ένα άρθρο μετά από τόσο καιρό!

Καλή συνέχεια συνάνθρωποι!