Επειδή είναι νόμιμο, επειδή είναι μια επιχείρηση που γεμίζει τσέπες και επειδή είναι κοινωνικά αποδεκτό – δηλαδή, το κάνει ο περισσότερος κόσμος – το αλκοόλ έχει γίνει μία από τις μεγαλύτερες επιδημίες της εποχής μας.

Το πρόβλημα στην Αυστραλία έχει γίνει τόσο μεγάλο που γίνονται τεράστιες καμπάνιες έναντι του “drink driving” (οδήγηση υπό την επήρεια του αλκοόλ) με πολύ αστυνομία στους δρόμους να ελέγχει τα επίπεδα του αλκοόλ στις ανάσες των οδηγών γιατί έχει σκοτωθεί πάρα πολύς κόσμος. Βέβαια, δεν σκοτώνονται μόνο οι μεθυσμένοι οδηγοί. Παίρνουν και αθώους μαζί τους που δεν φταίνε σε τίποτα.

Επίσης, τώρα τελευταία έχουν απαγορεύσει τον κόσμο να μπαίνει σε νυχτερινά ιδρύματα (clubs) μετά τις 2πμ για να προληφθούν τα μπουνίδια (“punch ups”) που πέφτουν βροχή μόλις υπερβούν την αντοχή τους στο αλκοόλ. Άσε που κάθε σαββατοκύριακο γεμίζουν τα νοσοκομεία με αλκοόλ-αρρωστημένους.

Εδώ στην Ελλάδα, δεν πάνε πίσω τα πράγματα. “Πάμε για ένα ποτό” είναι μια σχεδόν καθημερινή πρόσκληση που θεωρείται νορμάλ. Η οδήγηση υπό την επήρεια του αλκοόλ είναι στάνταρ και το πιόσιμο μέχρι λιώσιμο γίνεται χωρίς δεύτερη σκέψη, όποτε βρεθεί η ευκαιρία, ανεξάρτητα απ΄τις επαγγελματικές, προσωπικές ή οικονομικές υποχρεώσεις τις επόμενης μέρας.

Έχω παρατηρήσει πως το αλκοόλ είναι κάτι που δύσκολα ελέγχετε σε μια κοινωνία όπου είναι τόσο αποδεκτό και κάτι για το οποίο πάντα υπάρχει μια αφορμή. “Είναι Πάσχα”, “γιορτάζω”, “τα λέω με τον φίλο μου που δεν έχω δει για χρόνια”, “έχω πήξει και θέλω να χαλαρώσω”, “ήταν τζάμπα”, “βλέπουμε ματς”, “είμαι στενοχωρημένος”, “είμαι χαρούμενος”, κ.ο.κ. Ευτυχία ή δυστυχία, το αλκοόλ είναι πάντα κοντά σου να σε υποστηρίξει σε κάθε περίσταση.

Και δεν μιλάω για ένα-δυο ποτά εδώ και εκεί (αν και έτσι αρχίζουν τα προβλήματα). Μιλάω για τρομακτικά επίπεδα μεθυσιού έστω και αν γίνονται μια φορά την εβδομάδα/μήνα όπου δεν μπορείς να σταθείς όρθιος, να μιλήσεις ή να σκεφτείς σωστά, συνήθως κάνοντας πράγματα που την επόμενη μέρα τα ρίχνεις στο μεθύσι. Μιλάω για την ανάγκη να αντιμετωπίζεις τις βαριές προκλήσεις της καθημερινότητας με το πιοτό και να μην σταματάς μέχρι να αδειάσει το μπουκάλι. Δεν είμαι γιατρός, αλλά αυτά τα θεωρώ προβλήματα αλκοολισμού.

Οι συνέπειες είναι πάντα οι ίδιες και καταπληκτικά βαρετές:
– τεράστιο hangover (πονοκέφαλο ή/και στομαχόπονο από μεθύσι) που σε κάνει ανήμπορο πραγματοποιήσεις τα σχέδια/υποσχέσεις/υποχρεώσεις της επόμενης μέρας
– πιθανότατα θα σπαταλήσεις τουλάχιστον την επόμενη μέρα αναρρώνοντας και παραπονούμενος πόσο σε πονάει το κεφάλι/στομάχι/πόδι που χτύπησες γιατί ήσουν “τύφλα”
– άδειο πορτοφόλι και τα επακόλουθα παράπονα για τα οικονομικά σου προβλήματα
– ανυπόφορη αναπνοή
– ροχάλισμα που θα ντρόπιαζε χοίρο
– “beer belly” που το λέμε στην Αυστραλία – η “κοιλίτσα” που όσο και να εξασκείσαι δεν εξαφανίζεται, εκτός αν σταματήσεις έστω και τα “ένα-δυο ποτά εδώ και εκεί”.
κτλ

Δηλαδή πρέπει να σκοτώσετε κάποιον ή να σκοτωθείτε για να πείτε “stop” ή να επιλέξετε να αφήσετε το αυτοκίνητό σας και να πάρετε ένα ταξί; Δεν χρειάζεται να είστε “τύφλα” για να επηρεάσει την οδική σας ικανότητα. Στην Αυστραλία μας μαθαίνουν πως για να είμαστε κάτω απ’το ασφαλές όριο όταν οδηγούμε δεν μπορούμε να πιούμε παραπάνω από τα ακόλουθα standard ποτά ως (standard ποτό = 10 grams of pure alcohol):

ΑΝΤΡΕΣ: 2 ποτά την πρώτη ώρα, 1 ποτό κάθε ώρα μετά (με νερό ενδιάμεσα)
ΓΥΝΑΙΚΕΣ: 1 ποτό την ώρα (με νερό ενδιάμεσα)

Ναι, δεν είναι πολλά. Γι ‘αυτό αν θες να πιείς, μην οδηγείς. Και αν θες να οδηγείς, μην πιείς! Απλό!

Εάν τα αγγλικά σας είναι καλά, πηγαίνετε να μάθετε περισσότερα από εδώ.

Πόσες φορές θα απογοητεύσετε τον/την σύντροφό σας με “σπασμένες υποσχέσεις” (broken promises) πριν αποφασίσει πως θα βρει καλύτερη σχέση αλλού και άλλωστε βαρέθηκε να μαλώνετε για το ίδιο πράγμα; Μόλις προχθές μιλούσα με μια ξαδέρφη που μάλωνε γι’αυτό το θέμα για 5 χρόνια πριν καταλάβει πως δεν πρόκειται να αλλάξει η κατάσταση.

Και βέβαια, υπάρχει η πρόκληση της κοινωνικής πίεσης.
“Δεν πίνεις;” με ρωτάνε σοκαρισμένοι, “Γιατί;”.
“Δεν μ’ αρέσει το αλκοόλ” απαντώ.
“Πιες να είσαι κοινωνική” μου λένε ή “Πιες να μας κάνεις παρέα”
“Γιατί με βλέπεις να μην κοινωνικοποιούμαι; Μιλάω και τουλάχιστον μπορώ να σχηματίσω μια σκέψη. Χορεύω και μου ανεβάζει την ψυχολογία με φυσικό τρόπο”
<<Εισάγετε παράξενες ματιές εδώ>>

Το ασυνείδητο υπονοούμενο βέβαια, είναι πως θέλουνε να πιω και εγώ για να μην βλέπω τα χάλια τους όταν μεθύσουν. Εδώ σε θέλω μάγκα…Εδώ θα δείξεις δύναμη και εξυπνάδα. Μπορείς να ψαχτείς και να καταλάβεις γιατί πίνεις; Είναι γιατί πραγματικά σου αρέσει η γεύση του αλκοόλ, σου αρέσει να αισθάνεσαι μεθυσμένος, γουστάρεις να ποτίζεις το σώμα σου με τοξικές ουσίες ή υποκύπτεις στην κοινωνική πίεση γιατί δεν νομίζεις πως θα μπορέσεις να είσαι μέρος της παρέας χωρίς να πιείς; Και στο κάτω κάτω, σου είναι τόσο σημαντικό να είσαι “in” με μια παρέα που πρέπει να πίνει με την κάθε ευκαιρία για να αισθανθεί πως περνάει καλά;