Αυτό το κεφάλαιο μας φέρνει στο σπίτι μας, στον τόπο που έχουμε σχεδιάσει για να ζούμε. Χρειαζόμαστε περισσότερα τέτοια σχέδια περμακουλτούρας – και όχι μόνο ένα για κάθε οικογένεια. Όπως και να ’χει, είτε ζούμε σε κάποιο χωριό, σε κάποιο προάστιο ή σε μια πόλη, οι περισσότεροι από εμάς ζούμε μέσα σε δίκτυα ανθρώπων.
Πολλοί θα επιθυμούσαμε να έχουμε βαθύτερες συνδέσεις με μια κοινότητα, καθώς η σύγχρονη κοινωνία είναι ατομιστική, διασπασμένη και δημιουργεί ανασφάλεια. Οι περισσότεροι άνθρωποι που θα ήθελαν μια αλλιώτικη ζωή δεν ξέρουν από πού να αρχίσουν. Με την περμακουλτούρα είναι δυνατόν να δημιουργήσουμε κοινότητες εκεί που ζούμε.
Η κατανόηση των χρημάτων, πώς βγαίνουν και πού πάνε, είναι θεμελιώδους σημασίας για τις καλές πρακτικές της περμακουλτούρας. Η επίσημη θεωρία των οικονομικών είναι τρομακτικά περιορισμένη και ανέντιμη σε σχέση με τα αληθινά κόστη. Μέχρι τα τέλη του εικοστού αιώνα, τα οικονομικά «αγνοούσαν» το κόστος της παραγωγής αγαθών, ιδιαίτερα των μη-ανανεώσιμων πόρων. Αυτό αληθεύει τόσο για τον καπιταλισμό καθώς και για τον κομμουνισμό. Κάθε φυσικός πόρος ήταν «δωρεάν» και ελεύθερος, διαθέσιμος προς εκμετάλλευση και αυτό συχνά κατέληγε σε μεγάλη ανθρώπινη δυστυχία.
Η άγρια ζωή είναι το θαυμάσιο φάσμα γηγενούς ζωής η οποία έζησε στη γη μας πριν από εμάς και η οποία ελπίζουμε πως θα παραμείνει πολύ αργότερα από τη στιγμή που θα έχουμε φύγει. Καθώς το φυσικό περιβάλλον υποβαθμίζεται, το ίδιο γίνεται και με το φυσικό πληθυσμό όλων των ειδών, από γεωσκώληκες μέχρι αετούς, πράγμα που επιφέρει περαιτέρω περιβαλλοντική παρακμή.
Η Ολοκληρωμένη Διαχείριση Φυτοπαρασίτων (ΟΔΦ), γνωστή και ως Ορθολογική Διαχείριση Φυτοπαρασίτων χρησιμοποιεί δύο ή περισσότερες στρατηγικές και πολλές τεχνικές ώστε να κρατήσει σε αποδεκτά επίπεδα τα προβλήματα που προκαλούν τα φυτοπαράσιτα και οι ασθένειες. Οι καλοί κηπουροί είναι γιατροί του κήπου οι οποίοι κοιτάζουν το φυτό, το έδαφος και την έκταση της ζημιάς πριν κατηγορήσουν το φυτοπαράσιτο. Αυτό το κεφάλαιο πραγματεύεται το πώς να είμαστε καλοί κηπουροί και γεωργοί χωρίς να καταστρέφουμε το περιβάλλον μας.
Μέσα σε 20 χρόνια, πάνω από το 60 τοις εκατό του παγκόσμιου πληθυσμού θα ζει και θα εργάζεται σε πόλεις και κωμοπόλεις. Τα γραφεία, τα μαγαζιά και τα εργοστάσια είναι μανιώδες καταναλωτές μη-ανανεώσιμων πόρων. Μασάνε ενέργεια, καταναλώνουν μη-βιώσιμες ποσότητες νερού και ξεβράζουν σκουπίδια. Καταναλώνουν και σπαταλούν περισσότερους πόρους απ’ ό,τι τα νοικοκυριά.
Ξεκινήσαμε να φυτεύουμε ή να αναζωογονούμε τον οπωρώνα μας. Αυτό είναι το πρώτο στάδιο. Το δεύτερο είναι να εισάγουμε τα ζώα που θα μας βοηθήσουν να τον συντηρήσουμε. Αγελάδες, άλογα, καμήλες και ελέφαντες θα συμπιέσουν το χώμα, θα σπάσουν κλαδιά και θα κάνουν επιδρομή στα φρούτα. Τα μικρά ζώα, όμως, όπως τα πουλερικά, οι μέλισσες και μερικές φορές τα γουρούνια, είναι πολύ πιο κατάλληλα.
Η οικολογία είναι η μελέτη των φυσικών συστημάτων, της αλληλεξάρτησης και της αλληλο-συσχέτισής τους. Ένα οικοσύστημα είναι μια κοινωνία οργανισμών που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και με το φυσικό τους περιβάλλον και λειτουργούν ως ένα πολύπλοκο αυτο-συντηρούμενο φυσικό σύστημα.
