Τους τελευταίους μήνες, από τότε που αποφάσισα να κάνω πιο μόνιμη τη μετάβαση σε αυτό που φαντάζομαι ως μια πιο φυσική (και ήρεμη) ζωή, έχω συνεχόμενα σκαμπανεβάσματα.
Εδώ που τα λέμε, πάντα είχα σκαμπανεβάσματα. Ακόμα και τότε που ζούσα μια «συμβατική» ζωή. Εκεί όμως είχα θέματα ουσιαστικής αποσύνδεσης με την αλήθεια μου, γιατί ζούσα το ψέμα που μου είχαν πουλήσει. Τουλάχιστον τώρα η δυσκολία προέρχεται από την αναζήτηση της αλήθειας και της προσαρμογής σε αυτό που θέλω να ζήσω, αυτήν που δε βρίσκω γραμμένα στα βιβλία ή εφαρμοσμένη από τους γύρω μου. Continue reading
Έλαβα αυτό το πανέμορφο μανιφέστο μέσω email και ήθελα πολύ να το μοιραστώ μαζί σας, γιατί πάει με το τελευταίο μου άρθρο, 
Όταν κάνουμε κάτι ουσιώδες, η ζωή μας γεμίζει, ο χρόνος επεκτείνεται και ξαφνικά μπορούμε να κάνουμε μερικά απ΄όσα φανταζόμασταν. “What? Μερικά; Γιατί; Εγώ θέλω να τα κάνω όλα!” Και εγώ είχα φτάσει σε ένα σημείο που ήθελα να κάνω τόσα πολλά και είχα ακινητοποιηθεί – δεν ήξερα τι να πρωτο-κάνω, πως να τα κάνω και στην ουσία γιατί ήθελα να τα κάνω!
Δε σας φαίνεται περίεργο πως αισθανόμαστε ένοχοι όταν κάνουμε κάτι για τον εαυτό μας; Δε σας φαίνεται ακόμα πιο περίεργο πως αισθανόμαστε ότι κάνουμε κάτι λάθος όταν βάζουμε τον εαυτό μας και τις δικές μας ανάγκες μπροστά από τις ανάγκες των άλλων; Ίσως να μη σας φαίνεται περίεργο επειδή το έχετε συνηθίσει..αλλά για σκεφτείτε το λιγάκι. 
