Όταν κάνουμε κάτι ουσιώδες, η ζωή μας γεμίζει, ο χρόνος επεκτείνεται και ξαφνικά μπορούμε να κάνουμε μερικά απ΄όσα φανταζόμασταν. “What? Μερικά; Γιατί; Εγώ θέλω να τα κάνω όλα!” Και εγώ είχα φτάσει σε ένα σημείο που ήθελα να κάνω τόσα πολλά και είχα ακινητοποιηθεί – δεν ήξερα τι να πρωτο-κάνω, πως να τα κάνω και στην ουσία γιατί ήθελα να τα κάνω!

Όλοι περνάμε μεταβατικές φάσεις και είναι σημαντικό να τις αναγνωρίζουμε και να δρούμε αντίστοιχα. Για μένα, το 2005 ήταν μια χρονιά μετάβασης στον καινούργιο μου εαυτό. Τα είχα παρατήσει “όλα” (διαμέρισμα σε μια από τις πιο όμορφες παραλίες του Σίδνεϋ, δουλειά σε πολυεθνική με “καλά” λεφτά και αυτοκίνητο, φίλους, κτλ) και πήγα στη φάρμα της μητέρας μου στην Αδελαΐδα. Είχα αποφασίσει ότι δεν θα έπαιρνα καμία απόφαση και δεν θα έκανα καμία κίνηση εάν αυτή η απόφαση και η επακόλουθη κίνηση δεν ήταν απόλυτα σωστή για μένα και δεν πήγαζε από μια βάση αλήθειας και αγάπης.

Και για να βρω αυτή τη βάση αλήθειας, άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο να κάνει όλα όσα είχα στη TO DO λίστα του μυαλού μου και να βγάλω τα απωθημένα μου. Βέβαια για να φτάσω στο σημείο αυτό, έπρεπε να κλείσω την τηλεόραση, να κάνω πολύ δουλειά με τον εαυτό μου, να δω τα πράγματα αλλιώς και να αισθανθώ άνετα με το να μην έχω όλα αυτά που μου λένε πως πρέπει να έχω για να είμαι τόσο ευτυχισμένη όσο φαίνονται αυτοί που τα έχουν “όλα”.

Μεταξύ άλλων, ξαγρύπνισα τρία βράδια για να ολοκληρώσω ένα puzzle 1000 κομματιών, έμαθα να πλέκω, μάζεψα και έφτιαξα ξιδάτες ελιές, έμαθα να κάνω οικοδομικές δουλειές, έδωσα στέγη, αγάπη και φαγητό σε δύο παρατημένα και πανέμορφα γατάκια και έκανα πολύ παρέα με τη μαμά μου.

Και όταν άρχισα πάλι να χάνω την ουσία και να μην είμαι πλέον στη στιγμή (δηλαδή άρχισα να σκέφτομαι τι θα κάνω με τη ζωή μου, όλα μου φαινόντουσαν ανούσια και δεν ήξερα ποιες από αυτές τις ανούσιες επιλογές να διαλέξω), είπα σε έναν φίλο μου: “Ή εγώ είμαι τρελή ή όλοι οι άλλοι είναι τρελοί”. Μου χαμογέλασε και μου δάνεισε το πιο κατάλληλο βιβλίο για εκείνη τη στιγμή. Το απορρόφησα σε 2-3 μέρες. Λέγεται “Awareness” και είναι το αντίγραφο μιας ομιλίας του Anthony de Mello, στο οποίο έγραφε: “Όταν φτάσεις στο σημείο που αναρωτιέσαι αν εσύ είσαι τρελός ή όλοι οι άλλοι είναι τρελοί, τότε είσαι στο σωστό δρόμο!”.

Αυτό το σημάδι επιβεβαίωσε πως βάδιζα στο σωστό δρόμο… ξύπνησα και πάλι από τον λήθαργο και κατάλαβα πολλά…κατάλαβα γιατί δεν μπόρεσα ποτέ να δω παραπάνω από 30 δευτερόλεπτα ενός δελτίου ειδήσεων, δεν είχα αγοράσει περιοδικό ούτε εφημερίδα και δεν με απασχόλησε ποτέ τι κάνει ο κάθε διάσημος: γιατί αν συντονιζόμουν με όλα αυτά που δημοσιευόντουσαν, αποσυντονιζόμουν από τον εαυτό μου και έχανα την επαφή με αυτά που πραγματικά έχουν ουσία. [Ο Terence McKenna το εξηγεί καλύτερα, εάν τα αγγλικά σας είναι καλά: http://youtu.be/-eu9GfHCpVo].

Παραδόξως, όλα τα σημάδια με ώθησαν να κάνω αίτηση για να μπω στην καλύτερη σχολή κινηματογράφου και τηλεόρασης της Αυστραλίας. Κατά τη διάρκεια της συνέντευξής μου, με ρώτησαν αν ξέρω ποια είναι τα πιο επίκαιρα θέματα στις ειδήσεις και πραγματικά δεν είχα ιδέα. Με ρώτησαν ύστερα για τον αγαπημένο μου τραγουδιστή και δεν έβρισκα ούτε ένα όνομα στον κατάλογο του μυαλού μου…και όταν κάπως κατάφερα να μπω στη σχολή και μου επισήμαναν πόσο σημαντικό είναι να βλέπω άλλα προγράμματα για να μπορώ να δημιουργήσω και εγώ τα δικά μου, μου φάνηκε εντελώς παράλογο…πως θα μπορούσα να δημιουργήσω κάτι καινούργιο βλέποντας τις τυποποιημένες βλακείες; Και αναγνώρισα μια ανάλογη αντίφαση στην καθημερινή ζωή: Πως μπορούμε να δούμε καν τι θέλουμε να δημιουργήσουμε αν δεν βρούμε πρώτα την ησυχία μας;

Πού το πάω; Γιατί καν σας μιλάω; Γιατί σας αγαπάω.

Μία είναι η ουσία…και θα τη βρείτε με ησυχία και ηρεμία. Έχω τα ακόλουθα tips τα οποία μπορεί να σας φαίνονται δύσκολα, αλλά τα έζησα και έκαναν μεγάλη διαφορά στη ζωή μου μέχρι που βρήκα την ηρεμία μέσα μου:

> Κλείστε την τηλεόραση και μην ακούτε ποτέ ειδήσεις – ψέματα λένε και συμφέροντα εξυπηρετούν. Γεμίζουν το κεφάλι μας με άσχετες πληροφορίες για να μην έχουμε την ενέργεια να σκεφτούμε για εμάς. Εμπιστευτείτε πως αν είναι ανάγκη να ξέρετε κάτι, κάποιος θα σας ενημερώσει, κάπως θα το μάθετε. Απολαύστε την ησυχία.

> Ελάτε σε επαφή με τη φύση – θάλασσα, βουνό, ποτάμι, κάμπος…μαζέψτε φρούτα, παρατηρήστε τη φύση….ή απλά εισπνεύσετε καθαρό αέρα.

> Πριν κάνετε κάτι, αναρωτηθείτε αν αυτό που πραγματικά θέλετε προέρχεται από εσάς ή από κάποια παλιά αλλά πολύ αποτελεσματική πλύση εγκεφάλου (σχολείο, γονείς, τηλεόραση, κτλ) και νομίζετε πως είναι δική σας σκέψη/ιδέα.

> Πείτε όχι στον αρνητικό φίλο που σας απορροφάει ενέργεια κάθε φορά που τον βλέπετε και βάλτε μια ταμπέλα στο κούτελό σας: “Closed for γκρίνιες”.

> Κλείστε τα μάτια για λίγα λεπτά κάθε μέρα και προσπαθήστε να απομακρυνθείτε από κάθε σκέψη/ιδέα/ανάγκη/υποχρέωση που θεωρείτε σημαντική. Ίσως έτσι (αν έχουν δίκιο οι μύστες όλων των αρχαίων πολιτισμών…) αναβλύσει από μέσα σας ό,τι αληθινό για εσάς δεν βρίσκει την ευκαιρία να εκφραστεί μέσα στην καθημερινότητά σας.

“Δράστε πάνω σε αυτό που θα σας βγει, και ας είναι εκτός του προγράμματος που είχατε σκεφτεί.” Kangouro

Απόψε ήμουν σε ένα καγιάκ στη μέση του Κορινθιακού, η θάλασσα λάδι, ο πάτος ξεκάθαρος, το ηλιοβασίλεμα να αλλάζει το χρώμα του τοπίου κάθε λίγα λεπτά, η θερμότητα της θάλασσας να με χαϊδεύει καθώς τη διέσχιζα. “Ζω σε ένα όνειρο” είπα στον φίλο μου. Και κατάλαβα πως ήμουν απόλυτα μέσα στη στιγμή, γιατί δεν σκεφτόμουν τίποτα άλλο, δεν ήθελα τίποτα άλλο…και όλα αυτά που φανταζόμουν πως ήθελα (πριν από χρόνια), ούτε καν τα θυμόμουν. Συνειδητοποίησα πως ήθελα τότε να κάνω τόσα πολλά άσχετα πράγματα γιατί δεν είχα βρει νόημα σε τίποτα και πως τώρα το απόλυτο για μένα είναι να απολαμβάνω την κάθε στιγμή μέσα στη φύση και οι λίγες μου πλέον επιθυμίες να πηγάζουν μέσα από αυτή την ηρεμία. Η δική σας ηρεμία τι όμορφες εκπλήξεις θα σας παρουσιάσει;

Ευχαριστώ όλους που βοήθησαν με τη μετάφραση του βίντεο “Permaculture and Time” για να ανεβάσω τους υπότιτλους: Στεφανία, Αμαδρυάς Σόφρων, Αντώνη και Γιάννη.