Πω ρε παιδιααααααααά,

Που είμαστε, τι κάνουμε, πως πάτε;

Εξαφανίστηκα!

Είμαι στην Αυστραλία και μαζεύω ελιές στη φάρμα της μητέρας μου γιατί χρειαζόταν βοήθεια. Έκανε δύο εγχειρήσεις τους τελευταίους δύο μήνες και δεν είναι τόσο καλά. Επίσης, δεν έβρισκε, λέει εργάτες. Προτίμησε να μου πληρώσει το εισιτήριο από Ελλάδα να έρθω να τη βοηθήσω, παρά να βρει κάποιον “ξένο”. “Γιατί;” τη ρώτησα.

“Εσύ θα κάνεις πιο καλή δουλειά από όλους γιατί θα σε πονέσει αν πατήσεις μια ελιά…ενώ οι άλλοι δεν ενδιαφέρονται, τις τσαλαπατάνε και όσες μαζέψουν για να βγάλουν το μεροκάματό τους. Τα λεφτά είναι το μόνο που τους ενδιαφέρει. Δεν άντεξα, τους έδιωξα μετά από μία μέρα.”

Και έτσι κατέληξα εδώ στη Βόρια Αδελαΐδα στα τέλη του Απριλίου. Αρχικά θα ερχόμουν για τέσσερις εβδομάδες, αλλά οι τέσσερις γίνανε πέντε και οι πέντε γίνανε εφτά. Οι δουλειές, βλέπετε, δεν τελειώνουν. Αλλά δεν πειράζει. Καλά περνάω, έχω καθαρό αέρα και ησυχία, σκυλάκια να γαβγίζουν που και που και όχι μόνο έχω καταφέρει να μην μαλώσω με τη μητέρα μου, αλλά έχουμε φτάσει στο σημείο που μπορεί να έχει καταλάβει πως υπάρχει η πιθανότητα να έχει κάποιος άλλος δίκιο – εκτός από αυτήν!

So stay tuned, γιατί τώρα που τελειώνει το “busy” όπως λέει η μητέρα μου (αν και είναι πάντα busy αυτή η γυναίκα και δουλεύει ασταμάτητα από μικρή) και δεν θα πέφτω ξερή κάθε βράδυ, θα αφιερώσω λίγο χρόνο να μοιραστώ κάποιες φωτογραφίες, εμπειρίες και βιντεάκια από τη φάρμα για να πάρετε και εσείς κάποια ιδέα για το πως ζούνε κάποιοι Έλληνες του εξωτερικού…στην Αυστραλία!

Εν τω μεταξύ, απολαύστε αυτή τη φωτογραφία από τη φάρμα μας…και παρατηρήσετε τα όμορφα πουλιά στο βάθος!