Τα φυτά σχηματίζουν ένα από τα βασίλεια των έμβιων όντων. Αυτό το βασίλειο χωρίζεται σε φύλα, οικογένειες, γένη, είδη και καλλιεργητικές ποικιλίες. Ένα είδος γενικά ορίζεται από το να είναι σε θέση να διασταυρωθεί για να παράγει νεαρά άτομα που μπορούν να επιζήσουν, και έχει δύο ονόματα• για παράδειγμα, Vicia faba, που είναι το κουκί – Vicia είναι το όνομα του γένους, σαν ένα επώνυμο, και faba είναι το ειδικό επίθετο του είδους. Η καλλιεργητική ποικιλία προσθέτει και άλλο όνομα στο είδος• για παράδειγμα, Vicia faba ‘Blue Gem’.

Αυτό το σύστημα ταξινόμησης φυτών βασίζεται στις ομοιότητες των ανθέων και των καρπών, και αναπτύχθηκε από τον Καρλ βον Λιν (Carl von Linne) στη Σουηδία το 1753. Ενα ψηλό δέντρο που ζει στα τροπικά κλίματα μπορεί να έχει στενή συγγένεια με ένα εδαφοκαλυπτικό φυτό σε μια δροσερή εύκρατη περιοχή. Για παράδειγμα, η Grevillea robusta, ένα μεγάλο τροπικό δέντρο ξυλείας, έχει στενή συγγένεια με τη Grevillea laurifolia, ένα εδαφοκαλυπτικό φυτό σε δροσερά βουνά. Διαβάστε περισσότερα>>

Όλοι οι καλοί κηπουροί και οι αγρότες έχουν πάθος με το χώμα. Το πιάνουν στα χέρια τους, το παίζουν στα δάχτυλα, το μυρίζουν. Και καθώς μιλάμε με αυτούς τους ανθρώπους θα μας πουν πώς ταΐζουν και φροντίζουν τα εδάφη τους.

Θα μας πουν πώς ήταν το έδαφος όταν πρωτοξεκίνησαν την κηπουρική και, εάν έχουμε χρόνο, θα μας πάνε σε ένα μέρος όπου το έδαφος είναι λεπτό και .άψυχο. για να μας δείξουν πώς ήταν μια φορά και έναν καιρό. Όσο συνεχίζουμε τη σχέση μας με τη γη, θα δουμε και εμείς τον εαυτό μας να αποκτά τις ίδιες πεποιθήσεις. Μια φίλη μου γίνεται πολύ ενθουσιώδης καθώς περιγράφει το σωρό της κοπριάς αλόγου που ανακάλυψε για να ταΐσει το έδαφός της. Διαβάστε περισσότερα>>

Τα τελευταία περίπου 10.000 χρόνια το κλίμα της Γης ήταν σχετικά σταθερό και προβλέψιμο. Η προβλεψιμότητα αυτή είναι σημαντική για τις περισσότερες πλευρές της ζωής μας. Σήμερα είναι γενικά αποδεκτό πως οι δραστηριότητες του ανθρώπου μέσα στους δύο τελευταίους αιώνες έχουν αποσταθεροποιήσει τις κλιματολογικές συνθήκες του κόσμου.

Η έννοια του κλίματος είναι πολύ μεγάλη και ασαφής για να αξιοποιηθεί επαρκώς στην ανάλυση και στο σχεδιασμό μιας τοποθεσίας. Αντί αυτού, εξετάζουμε το κλίμα αναγνωρίζοντας κάθε ένα από τα τρία στοιχεία του και μελετώντας τα ξεχωριστά για να δούμε πώς είναι καταστροφικά ή ευεργετικά σε μια συγκεκριμένη τοποθεσία, και πώς αλληλεπιδρούν και ακολουθούν κυκλικά μοτίβα. Τα τρία στοιχεία είναι οι κατακρημνίσεις, ο άνεμος και η ακτινοβολία (ήλιος). Μαζί, ενεργούν πάνω στις τεράστιες ηπειρωτικές περιοχές όπως επίσης και στα θαλάσσια ρεύματα. Διαβάστε περισσότερα>>

Το νερό είναι ζωή. Η διαχείρισή του είναι ένα από τα κυριότερα θέματα της περμακουλτούρας. Το νερό είναι πιθανότατα το μεγαλύτερο θέμα του εικοστού-πρώτου αιώνα, είτε γιατί είναι πάρα πολύ είτε γιατί είναι πολύ λίγο.

Το καθαρό πόσιμο νερό δεν είναι πλέον ελεύθερα διαθέσιμο στους περισσότερους από εμάς στη Γη. Τα ποτάμια και οι λίμνες που βρίσκονται κοντά σε πόλεις δεν παρέχουν πόσιμο νερό, η επεξεργασία του νερού με χλώριο και αμμωνία προκειμένου να καταστραφούν τα παθογόνα σημαίνει πως οι άνθρωποι πρέπει να πληρώσουν για να έχουν ασφαλές πόσιμο νερό και άμεση υγεία, ενώ παράλληλα οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις των απολυμαντικών ουσιών είναι άγνωστες. Τα ποτάμια, οι λίμνες, οι υγροβιότοποι, οι βάλτοι και οι υδροφορείς αδειάζουν και αποστραγγίζονται χάριν της άρδευσης, της στέγασης, της εξόρυξης μεταλλευμάτων, της βιομηχανικής ανάπτυξης ή χρησιμοποιούνται ως σκουπιδότοποι.

Το γλυκό νερό είναι ο πιο κρίσιμος πόρος της γης. Μερικοί οργανισμοί μπορούν να ζήσουν χωρίς οξυγόνο, αλλά δεν γνωρίζουμε κανέναν οργανισμό που να μπορεί να ζήσει χωρίς νερό. Και όμως, παίρνουμε το νερό τόσο πολύ ως δεδομένο που είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσουμε πόσο κρίσιμο είναι για την επιβίωσή μας επάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη.

Διαβάστε περισσότερα>>

Η οικολογία είναι η μελέτη των φυσικών συστημάτων, της αλληλεξάρτησης και της αλληλο-συσχέτισής τους. Ένα οικοσύστημα είναι μια κοινωνία οργανισμών που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και με το φυσικό τους περιβάλλον και λειτουργούν ως ένα πολύπλοκο αυτο-συντηρούμενο φυσικό σύστημα.

Η μελέτη της οικολογίας και της κοσμολογίας τα τελευταία 30 περίπου χρόνια έχει παρουσιάσει την ιδέα των «ένθετων οικοσυστημάτων» όπου ξεχωριστά μικροκλίματα είναι ένθετα σε βιοπεριφέρειες, που είναι ένθετα στη βιόσφαιρα της Γης, που είναι ένθετα στο ηλιακό μας σύστημα, που είναι ένθετα στο γαλαξία μας κ.ο.κ. Με άλλα λόγια, τα τοπικά συστήματα είναι αυτόνομα κατά κάποιους τρόπους, αλλά και σε αλληλεξάρτηση από άλλα συστήματα, με τρόπους τους οποίους μόλις έχουμε αρχίσει να καταλαβαίνουμε. Και σε κάθε επίπεδο, η πολυπλοκότητα είναι εγγενής.

Διαβάστε περισσότερα>>

Όταν ξεκίνησε η περμακουλτούρα, δεν υπήρχε ο δημόσιος διάλογος που υπάρχει σήμερα για την ανάγκη της δεοντολογίας στη δημόσια και την ιδιωτική ζωή. Εντούτοις ο Μπιλ Μόλισον και ο Ντέιβιντ Χόλμγκρεν θεμελίωσαν τις έννοιες και τις πρακτικές της περμακουλτούρας πάνω σε αρχές ηθικής (δεοντολογίας) και σχεδιασμού.

Οι ηθικές αρχές μας καθοδηγούν ως προς την αίσθηση καθήκοντος που οφείλουμε να έχουμε, και είναι οι γενικές ηθικές αξίες ή κώδικες συμπεριφοράς βάσει των οποίων μπορούμε να εκτιμήσουμε ιδέες και στρατηγικές. Ας σκεφτούμε αυτό: ωφελούν τη γη οι επιστήμονες του εδάφους; Λαμβάνουμε υπ’ όψιν τα χημικά λιπάσματα και τα παρασιτοκτόνα. Πώς θα ήταν τα πράγματα εάν οι επιστήμονες είχαν ηθικές αξίες και όχι απλά στόχους έρευνας;

Παρακάτω είναι οι ηθικές αρχές, δηλαδή η δεοντολογία της περμακουλτούρας. Δεν είναι με σειρά προτεραιότητας· είναι εξίσου σημαντικές και οι τρεις:
• Φροντίδα για τους ανθρώπους
• Φροντίδα για τη Γη
• Αναδιανομή του πλεονάσματος βάσει των αναγκών του καθενός (σπόροι, χρήματα, γη, κλπ.)

Διαβάστε περισσότερα>>

Πριν ξεκινήσουμε την περμακουλτούρα, είναι χρήσιμο να γνωρίζουμε κάτι για την ιστορία και τα θεμέλιά της. Η περμακουλτούρα αναπτύχθηκε από τους Αυστραλούς Μπιλ Μόλισον (Bill Mollison) και Ντέιβιντ Χόλμγκρεν (David Holmgren) στη δεκαετία του 70 ως απάντηση στα προβλήματα της μόλυνσης της Γης, του νερού και του αέρα από τη βιομηχανία και τη βιομηχανική γεωργία· της απώλειας των φυτικών και των ζωικών ειδών· της μείωσης των φυσικών και μη-ανανεώσιμων πόρων· και των καταστροφικών οικονομικών συστημάτων.

Ο Μπιλ και ο Ντέιβιντ επανασυνέλεξαν τη σοφία των παλαιότερων: τις γνώσεις και δεξιότητες για τα ζώα, τα φυτά και τα κοινωνικά συστήματα, και σ’ αυτά πρόσθεσαν νέα επιστημονική γνώση. Ετσι γεννήθηκε η περμακουλτούρα. Το αποτέλεσμα ήταν ένας καινούργιος τρόπος να στηριχθεί και να εμπλουτιστεί η ζωή χωρίς να υποβαθμίζεται ούτε το περιβάλλον, ούτε οι κοινωνικές σχέσεις. Αν και πολλά από τα στοιχεία της περμακουλτούρας ήταν γνώριμα, το γενικό διασυνδετικό πλαίσιο ήταν κάτι το καινούργιο, ήταν συναρπαστικό και διαφορετικό. Διαβάστε περισσότερα>>