Ένα δάσος δεν μπορεί ούτε να μετρηθεί ούτε να κοστολογηθεί επακριβώς. Ούτε η καταστροφή του. Ωστόσο, γνωρίζουμε πως η αποψίλωση των δασών έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια: νερού, θρεπτικών ουσιών, εδάφους, καθώς και προβλήματα αλατότητας, πλημμύρες ποταμών, τοπικές ξηρασίες, απώλεια ενδιαιτημάτων και αποσταθεροποίηση του κλίματος. Πώς τα κοστολογούμε αυτά;

Τα δάση συμπεριφέρονται διαφορετικά σε διαφορετικές ηλικίες. Τα παλαιά δάση είναι εδραιωμένα και δυνατά και επιστρέφουν 25 τοις εκατό του εαυτού τους κάθε χρόνο ως θρεπτική ουσία σε μορφή φύλλων, ριζών, σπόρων και λουλουδιών. Είναι γενναιόδωρα και παράγουν διαρκώς. Τα ηλικιωμένα δάση έχουν ειδικές λειτουργίες σε σχέση με τον άνεμο, τη βροχόπτωση, τη σκόνη, τον κύκλο απόδοσης θρεπτικών ουσιών και την προστασία. Τα νέα δάση είναι διαφορετικά. Ένα νέο δάσος είναι ένας αδηφάγος καταναλωτής θρεπτικών ουσιών που αποδίδει ελάχιστα στα εδάφη και στα άλλα φυτά και μολονότι παγιδεύει μεγάλες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα, δεν μπορεί καν να συγκριθεί με την ποσότητα άνθρακα που υπάρχει αποθηκευμένος σε ένα ηλικιωμένο δάσος. Η αποψιλωτική υλοτομία των δασών αφαιρεί όλα τα παλιά μεγάλα δέντρα και αυτά που απομένουν είναι ιδιαίτερα ευάλωτα στις ασθένειες και στις κλιματικές καταστροφές όπως είναι οι μεγάλες καταιγίδες, το χαλάζι και η ξηρασία. Διαβάστε περισσότερα>>