Όλα τα είδη φυτών και ζώων έχουν εξελιχθεί σε εξειδικευμένα οικοσυστήματα, συχνά σε δάση και δασότοπους, όπου άλλα φυτά και ζώα συμπληρώνουν τις λειτουργίες τους και εξυπηρετούν τις ανάγκες του κάθε είδους. Όταν βγάζουμε ένα φυτό έξω από το φυσικό του οικοσύστημα, το αφαιρούμε από αυτό το ολοκληρωμένο σύστημα υποστήριξης.
Στις περισσότερες περιπτώσεις ένα φυτό θα επιζήσει μόνο εάν εμείς εργαστούμε για το σκοπό αυτό. Στην περμακουλτούρα σχεδιάζουμε έναν οπωρώνα ως ένα βιώσιμο βρώσιμο δάσος με ευρεία ποικιλία φυτών και ζώων τα οποία υποστηρίζουν και συμπληρώνουν τις ανάγκες άλλων ειδών. Όσο αυξάνεται η παραγωγικότητά του, οι εισροές (ανθρώπινης) εργασίας και συντήρησης μειώνονται. Το βρώσιμο δάσος (ή δάσος εδώδιμων ειδών) ονομάζεται επίσης Ζώνη II γιατί ακολουθεί τη Ζώνη I στη χρήση εργασίας και πόρων. Ένα βρώσιμο δάσος είναι:
• ένα waru, ή συντεχνία, συσχετιζόμενων και αλληλοεξαρτώμενων σταθερών και κινητών ειδών τα οποία εργάζονται για τα δέντρα, όπως τα δέντρα εργάζονται για αυτά
• ένα βιώσιμο σύστημα μόνιμων παραγωγικών δέντρων τα οποία παρέχουν εξαιρετικές αποδόσεις για τον κόπο μας
• πιο επιτυχημένο όταν υπάρχει καλή παρατήρηση, αναστοχασμός και αξιοποίηση της τοπικής γνώσης
• λιγότερο ευάλωτο στις απώλειες και αποτυχίες από παράσιτα και ασθένειες απ’ ό,τι ένας οπωρώνας μονοκαλλιέργειας.
