Μήνες τώρα, προσπαθώ να βρω λίγο χωροχρόνο να γράψω το «τέλειο» άρθρο εμπνευσμένο από τη φράση: «Η σιγουριά είναι είναι για τα πτώματα». Έχει περάσει καιρός από την τελευταία μου ανάρτηση και ήμουν σίγουρη πως θα έγραφα αυτό το άρθρο σύντομα. Όμως το «τέλειο» άρθρο δεν ερχόταν ποτέ. Όσο προσπαθούσα τόσο το κυνηγούσα στο βάθος των προτεραιοτήτων και των ανασφαλειών μου. Continue reading
Μια ηλιόλουστη καθημερινή και καλοκαιρινή μέρα σε παραλιακή περιοχή του Σύδνεϋ. 2004. Είχα παρατήσει τη δουλειά μου και ο μόνος τρόπος που θα ξαναδούλευα θα ήταν εάν αισθανόμουν πως έκανα κάτι που πραγματικά ήθελα. Ήμουν σε αδιέξοδο, γιατί τίποτα μέσα σε αυτό το σύστημα δεν μου έκανε. Καθώς περπατούσα και μιλούσα με τη φιλενάδα μου για το τι τρελά πράγματα σκεφτόμουν να κάνω (η οποία επίσης τα είχε παρατήσει όλα), σταματάω απότομα, βροντάω τα πόδια μου στο πεζοδρόμιο και φωνάζω: «Μα τι είναι αυτό επιτέλους που μας σταματάει απ΄ το να κάνουμε τις αλλαγές που χρειαζόμαστε;» Continue reading
Το είπε ο Mahatma Gandhi και το έχουν επαναλάβει πολλοί…αλλά τι σημαίνει;
Για τον κάθε έναν μας μπορεί να σημαίνει και κάτι διαφορετικό. Αλλά έχω διαπιστώσει πως ένα πράγμα ισχύει για όλους: η αλλαγή μας τρομάζει ακόμη κι αν γίνεται για το καλό μας, ακόμη κι αν η επιμονή στη στασιμότητα φαίνεται παράλογη.
Για μένα, η αλλαγή είναι σχεδόν τόσο άνετη όσο να αγκαλιάζω τους φίλους μου. Βέβαια, πέρασα διάφορα στάδια όπου το να κάνω κάτι διαφορετικό ήταν μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της ζωής μου. Αν όμως δεν έκανα όλα αυτά τα πράγματα που ήταν τόσο άβολα, δεν θα βρισκόμουν στην Αυστραλία, Τουρκία, Ελλάδα, Πορτογαλία και Ιταλία τον τελευταίο χρόνο να μαθαίνω για κάτι που πιστεύω πως ολοκληρωτικά θα αλλάξει τον κόσμο μας (αεικαλλιέργεια) και με άμεση σύνδεση, τους εαυτούς μας. Βασικά δεν θα εξελισσόμουν….
Continue reading