Η κατανόηση των χρημάτων, πώς βγαίνουν και πού πάνε, είναι θεμελιώδους σημασίας για τις καλές πρακτικές της περμακουλτούρας. Η επίσημη θεωρία των οικονομικών είναι τρομακτικά περιορισμένη και ανέντιμη σε σχέση με τα αληθινά κόστη. Μέχρι τα τέλη του εικοστού αιώνα, τα οικονομικά «αγνοούσαν» το κόστος της παραγωγής αγαθών, ιδιαίτερα των μη-ανανεώσιμων πόρων. Αυτό αληθεύει τόσο για τον καπιταλισμό καθώς και για τον κομμουνισμό. Κάθε φυσικός πόρος ήταν «δωρεάν» και ελεύθερος, διαθέσιμος προς εκμετάλλευση και αυτό συχνά κατέληγε σε μεγάλη ανθρώπινη δυστυχία.
Στοιχειώδες για τη συντήρηση των φυσικών μη-ανανεώσιμων πόρων και των κοινοτήτων μας είναι το πώς βγάζουμε και χρησιμοποιούμε τα χρήματα στη ζωή μας. Θα ξοδεύαμε τα λεφτά μας κατ’ ευθείαν για να υποστηρίξουμε επιχειρήσεις οι οποίες υποβαθμίζουν το περιβάλλον μέσα από ρυπαντικές ουσίες, επικίνδυνα ή υπερβολικά απόβλητα, πολεμικό εξοπλισμό και βιοκτόνα ή ναρκωτικά; Θα υποστηρίζαμε επιχειρήσεις οι οποίες εκμεταλλεύονται ή βλάπτουν ανθρώπους μέσω διακρίσεων, εργασιακής εκμετάλλευσης ή ανασφάλιστους και σε μολυσμένους χώρους εργασίας; Ασφαλώς και όχι. Εντούτοις, αυτό ακριβώς κάνουμε κάθε μέρα όταν αγοράζουμε αγαθά και υπηρεσίες και καταθέτουμε χρήματα στις τράπεζες.