Από τότε που άρχισα να ψάχνομαι είχα ένα “πρόβλημα”: δεν ήξερα τι ήθελα να κάνω στη ζωή μου. Δεν με τραβούσε ένα μόνο πράγμα. Δεν υπήρχε περίπτωση να αφιερώσω τη ζωή μου σε κάτι που δεν με προκαλεί διανοητικά, σωματικά, πνευματικά, δημιουργικά και να είναι μέσα στη φύση…και εφόσον δεν το έβρισκα, συνέχισα να κάνω διάφορα μέχρι που το βρήκα. Από τότε που άρχισα να ασχολούμαι με την αεικαλλιέργεια (permaculture), αισθάνομαι πλήρη ικανοποίηση και μια ασταμάτητη ορμή. Το πρόβλημά μου είχε πλέον αποδειχθεί η λύση που έψαχνα.
Γύρισα από την Πορτογαλία πριν από τέσσερις εβδομάδες και μέσα σε αυτό το μικρό χρονικό διάστημα, έχω τρέξει τέσσερα σεμινάρια με συμμετέχοντες να αυξάνονται κάθε φορά, με άλλα τέσσερα προγραμματισμένα μέχρι το τέλος του Μαΐου και άλλες παρουσιάσεις τις οποίες ετοιμάζω μέσα στο καλοκαίρι. Συν του ότι συμμετείχα σε συναντήσεις/παρουσιάσεις περι οικοκοινοτήτων, συνεργασίας, απο-ανάπτυξης, φυσικής δόμησης και πάει λέγοντας.
Ένα είναι ξεκάθαρο: ήρθε η ώρα της αλλαγής και ο κόσμος ψάχνεται!
Όταν ξεκίνησα τα σεμινάρια, ήξερα πως o κύριος σκοπός μου ήταν η εξάπλωση της γνώσης αυτής. Μάλλον, ήξερα πως ήθελα να εμπνεύσω κόσμο να δει τα πράγματα αλλιώς, να δει πως με λίγη δημιουργικότητα μπορεί πραγματικά να έχει μεγάλη επιρροή στο εσωτερικό και εξωτερικό του περιβάλλον.
Αν και η αεικαλλιέργεια στοχεύει στη βιώσιμη καλλιέργεια της γης, υπάρχει ένα άλλο και εξίσου σημαντικό κομμάτι της καλλιέργειας: του εαυτού μας. Μέσω της εφαρμογής της αεικαλλιέργειας αρχίζουμε και καταλαβαίνουμε την αληθινή κατάσταση των πραγμάτων: είμαστε αναπόσπαστο κομμάτι της γης και ο τρόπος που χειριζόμαστε τη γη δεν είναι παρα μόνο μια αντανάκλαση του πως βλέπουμε τον εαυτό μας. Μήπως γεμίζουμε τη γη με σκουπίδια γιατί τόσο νομίζουμε αξίζουμε;
Ένα πράγμα είναι σίγουρο: δεν γίνεται να συνεχιστεί η καταναλωτική ζωή με αυτούς τους τρελούς ρυθμούς. 90% των προϊόντων που καταναλώνουμε μετατρέπονται σε σκουπίδια μέσα σε 6 μήνες από την αγορά τους. Γρήγορα αγοράζουμε, προσπαθώντας να γεμίσουμε κάποιο κενό μέσα μας με πραγματικά άχρηστα πράγματα τα οποία όχι μόνο δεν κάνουν αυτό που υποσχέθηκαν στο μάρκετινγκ, αλλά δημιουργούν ένα μεγαλύτερο κενό μέσα μας και στις τσέπες μας. Οπότε τρέχουμε να γεμίσουμε τις τσέπες μας και πάλι γιατί δεν σκεφτόμαστε να μειώσουμε τα έξοδά μας και νομίζουμε πως το πιο επείγον πράγμα στον κόσμο είναι να πληρώσουμε τα χρέη που δημιουργήσαμε τρέφοντας ένα σύστημα το οποίο έχει μόνο ένα σκοπό: να μας κρατάει εγκλωβισμένους. Τις προάλλες πρότεινα σε μια στρεσαρισμένη μου φίλη να μάθει διαλογισμό και μου απάντησε: “Λεφτά χρειάζομαι, όχι διαλογισμό”.
Αν όμως, δεν αφιερώσουμε λίγο χρόνο να αισθανθούμε τι είναι πραγματικά σημαντικό στη ζωή μας, δεν θα καταφέρουμε ποτέ να βγούμε από αυτό το τρυπάκι. Σε κάθε σεμινάριο ρωτάω: Τι πραγματικά αξίζει σε αυτή τη ζωή; Κανένας δεν ανέφερε τα υλικά αγαθά και αντιθέτως ανέφεραν όλα αυτά που όταν τα έχω, θεωρώ πως έχω αφθονία.
Καιρός λοιπόν για έναν καινούργιο ορισμό του πλούτου: Καθαρός αέρας, καθαρό φαγητό, καθαρό τρεχούμενο νερό, οικο-λογικά σπίτια, ζεστασιά, άνεση, φιλία, αγάπη, κοινότητα, ελευθερία, φύση, βιωσιμότητα, αυτάρκεια, διασκέδαση, δημιουργία, θετικότητα….
Αν θεωρούμε τους εαυτούς μας πλούσιους με αυτά, “θα ελευθερωθούμε από την ατέρμονη ιδεοληψία μας για περισσότερα υλικά αγαθά”*, θα έχουμε περισσότερη ενέργεια και χρόνο να ασχοληθούμε με την ουσία των πραγμάτων και θα είμαστε πιο ευτυχισμένοι.
Ακούγεται απλό; Οι ουσιαστικές λύσεις συνήθως είναι απλές. Όταν πρωτο-άκουσα τη φράση από τον δάσκαλό μου το Geoff Lawton, “το πρόβλημα είναι η λύση”, κόλλησε ο εγκέφαλός μου…δεν μπορούσα να καταλάβω τι θα μπορούσε να σημαίνει, μέχρι που πρόσφατα το έζησα με την τσουκνίδα.
Οι περισσότεροι φοβούνται ή συχαίνονται τις τσουκνίδες. Όταν έπεσα μέσα ένα πεδίο γεμάτο τσουκνίδες πέρσι, κάτι άλλαξε μέσα μου και σταμάτησα πλέον να τις φοβάμαι. Λίγη έρευνα μου αποκάλυψε πως η τσουκνίδα χρησιμοποιείται μεταξύ άλλων (αναλυτικό άρθρο αργότερα) για τη θεραπεία της αναιμίας διότι τα φύλλα τσουκνίδας περιέχουν μεγάλη ποσότητα σιδήρου. Επίσης την χρησιμοποιούμε σε κομπόστ γιατί επιτυγχάνει τη διαδικασία κομποστοποίησης και για εκχύματα φυσικής φυτοπροστασίας γιατί απωθεί μελίγκρες και ενδυναμώνει φυτά. Τώρα έχει γίνει ο σύμμαχός μου: κουβαλάω μαζί μου αποξηραμένη τσουκνίδα για τσάι, που είτε πίνω είτε ξεβγάζω τα μαλλιά μου γιατί τα ενδυναμώνει και τους δίνει όγκο. Επίσης την μαγειρεύω φρέσκια σε σούπες και πίτες!
Και αυτό είναι θεμελιώδης σημασίας για μένα: η αεικαλλιέργεια έχει τη βάση της στον θετικισμό. Το κάθε πρόβλημα μπορεί να μας δείξει και μια λύση. Αρκεί να είμαστε ανοιχτοί στο ότι μπορεί να υπάρχει κάποια λύση που δεν έχουμε επινοήσει οι ίδιοι, γιατί πιθανότατα να μας εμφανιστεί με τρόπο που δεν είχαμε καν φανταστεί, όπως πχ. έπεσα με τα μούτρα μέσα στη τσουκνίδα για να την δω αλλιώς!
Τα καλά νέα είναι ότι η αεικαλλιέργεια μας δίνει τα “εργαλεία” να πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας και να κάνουμε μόνοι μας τις αλλαγές στον τρόπο ζωής μας, αντί να απαιτούμε από τους άλλους να τα κάνουν για λογαριασμό μας. Και αυτό μπορεί μόνο να είναι άκρως απελευθερωτικό για όλους μας!
* Permaculture (Συνεχής Καλλιέργεια) με λίγα λόγια – Patrick Whitefield