[Σημείωση: Μερικές προτάσεις είναι από το βιβλίο Permaculture (Συνεχής Καλλιέργεια) με λίγα λόγια, του Patrick Whitefield, εκδόσεις Λευκό Κυπαρίσσι]

Στην καρδιά της περμακουλτούρας υπάρχει η θεμελιώδης επιθυμία να κάνουμε αυτό που πιστεύουμε ότι είναι σωστό και δρώντας με αυτόν τον τρόπο, να γινόμαστε μέρος της λύσης αντί μέρος του ίδιου του προβλήματος. Με άλλα λόγια, σε όλο αυτό υπάρχει μια αίσθηση ηθικής, που μπορεί να συνοψιστεί στα παρακάτω:

Φροντίδα για τη Γη

Η επιβίωσή μας εξαρτάται από τη Γη. Η Γη είναι ένας ζωντανός, ενιαίος οργανισμός και είμαστε μέρος της όπως τα ζώα.Εγώ βλέπω τη γη ως ένα σώμα. Όταν τη σκάβουμε, κάνουμε πληγή. Όταν την πατάμε και συμπιέζουμε το χώμα, σκοτώνουμε μικροοργανισμούς που βοηθάνε τη γονιμότητα του εδάφους.Όλα τα ζωντανά και μη ζωντανά έχουν εγγενή αξία, όλα είναι σημαντικά. πχ Ένα δέντρο έχει αξία ακόμη και αν δεν έχει εμπορική αξία για τον άνθρωπο. Αυτό το δέντρο είναι ζωντανό και έχει ρόλο στη φύση: ανακυκλώνει απόβλητα, παράγει οξυγόνο, απομονώνει το διοξείδιο του άνθρακα, στεγάζει τα ζώα, οικοδομεί το έδαφος, και ούτω καθεξής.Η περμακουλτούρα δεν σημαίνει να μετατρέψουμε όλο τον κόσμο σε ένα παραγωγικό, βρώσιμο οικοσύστημα. Κάθε άλλο! Υιοθετώντας την περμακουλτούρα, μπορούμε να αυξήσουμε την παραγωγικότητα της γης σε τέτοιο βαθμό που να χρειαζόμαστε πολύ λιγότερη καλλιεργήσιμη έκταση, αφήνοντας έτσι περισσότερο χώρο στην άγρια φύση.

Φροντίδα για τον άνθρωπο

Η φροντίδα για τον άνθρωπο είναι εξίσου σημαντική με την φροντίδα για τη γη. Αν δεν προσέξουμε τους εαυτούς μας, πως θα είμαστε σε θέση να προσέξουμε τη γη;Αυτό μπορεί να σημαίνει τα πάντα – από το να διδάξουμε τον εαυτό μας από την αρχή την τέχνη του να επικοινωνεί και να ακούει, μέχρι το να σχεδιάσουμε εκ νέου πόλεις που να επιτρέπουν την κάλυψη των πραγματικών ανθρώπινων αναγκών.

Δίκαιος μερισμός

Ο δίκαιος μερισμός είναι να αποδεχτούμε ότι η Γη έχει όρια. Δεν έχει άπειρο μέγεθος, συνεπώς και η όρεξή μας δεν μπορεί να είναι άπειρη. Το να ανακυκλώνουμε ή να αγοράζουμε “περιβαλλοντικά φιλικά” προϊόντα, δεν μπορεί να συγκριθεί με τη δραστική μείωση της κατανάλωσης, οπότε βάζουμε όρια στη κατανάλωση και μοιραζόμαστε δίκαια το πλεόνασμα με τους ανθρώπους και τη γη.

Μόνο εάν τηρούνται αυτές οι αρχές, μπορούμε να πούμε πως εφαρμόζουμε την περμακουλτούρα!