Μια ηλιόλουστη καθημερινή και καλοκαιρινή μέρα σε παραλιακή περιοχή του Σύδνεϋ. 2004. Είχα παρατήσει τη δουλειά μου και ο μόνος τρόπος που θα ξαναδούλευα θα ήταν εάν αισθανόμουν πως έκανα κάτι που πραγματικά ήθελα. Ήμουν σε αδιέξοδο, γιατί τίποτα μέσα σε αυτό το σύστημα δεν μου έκανε. Καθώς περπατούσα και μιλούσα με τη φιλενάδα μου για το τι τρελά πράγματα σκεφτόμουν να κάνω (η οποία επίσης τα είχε παρατήσει όλα), σταματάω απότομα, βροντάω τα πόδια μου στο πεζοδρόμιο και φωνάζω: «Μα τι είναι αυτό επιτέλους που μας σταματάει απ΄ το να κάνουμε τις αλλαγές που χρειαζόμαστε;»
Η φιλενάδα μου αντικαθρέφτισε την απορία και απόγνωση που προφανώς αισθανόμουν εκείνη τη στιγμή. Την κοίταξα βαθιά στα μάτια και αφού δεν μου έδινε μια απάντηση, κοίταξα αριστερά, δεξιά και εν τέλη κάτω στο πεζοδρόμιο. Παρατήρησα μια πορτοκαλί κάρτα στο μέγεθος ενός τραπουλόχαρτου ακριβώς ανάμεσα στα πόδια μου. Έσκυψα, τη σήκωσα, τη γύρισα και διάβασα τη μόνη λέξη που ήταν γραμμένη: “fear” (=φόβος).
Η καρδιά μου χτύπησε λίγο πιο γρήγορα απ’ ότι συνήθως. Κοιταχτήκαμε με τα στόματα ανοιχτά, κοιτάξαμε γύρω μας να δούμε αν ήμασταν στα γυρίσματα μιας ταινίας και απολαύσαμε ανεπιφύλακτα τη στιγμή που το σύμπαν με τόσο δημιουργικό και χιουμοριστικό τρόπο μας έδωσε την πιο στοχευμένη απάντηση στο μεγάλο μου ερώτημα.
Φόβος. Ούτε καν διερωτήθηκα περαιτέρω αν υπήρχε κάτι άλλο που θα μπορούσε να με σταματάει απ’ το να κάνω τα πράγματα για τα οποία διψάει η ψυχή μου. Ήξερα πως σε αυτή τη μικρή λέξη κρυβόταν μια μεγάλη αλήθεια, την οποία έπρεπε να αντιμετωπίσω για να προχωρήσω.
Και από τότε άρχισα να καταλαβαίνω μερικά πράγματα, τα οποία με έχουν βοηθήσει σε αυτό το ταξίδι που ονομάζουμε ζωή, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως έχω καταφέρει να εξαλείψω το φόβο εντελώς σε όλες τις καταστάσεις. Απλά έμαθα πως προκειμένου να απελευθερωθώ από το φόβο, έπρεπε να τον αποδεχτώ. Και για να τον αποδεχτώ, προσπάθησα να τον καταλάβω. Και για να τον καταλάβω, κατέβηκε ένα ακόμα κομμάτι του παζλ και μπήκε στη θέση του όταν διάβασα κάπου πως «ο φόβος είναι το αντίθετο της αγάπης».
Και από τότε έμαθα στον εαυτό μου να αναγνωρίζει την αίσθηση που μου δίνει ο φόβος σε αντίθεση με την αίσθηση που μου δίνει η αγάπη. Και κατάλαβα κάτι πολύ σημαντικό: φοβάμαι όταν δεν απολαμβάνω το τώρα, όταν δηλαδή σκέφτομαι τι θα κάνω στο μέλλον. Αυτό σημαίνει πως ζω συνεχώς σε μια κατάσταση φόβου…και εγωισμού, αφού προσπαθώ να ελέγξω τα ανεξέλεγκτα.
Όταν όμως απολαμβάνω τη στιγμή που είμαι τώρα, αισθάνομαι μια απόλυτη αποδοχή που με συνδέει με τον εαυτό μου, τους άλλους και εν τέλη με την απόλυτη αγάπη. Καταλαβαίνω πως είμαι στο τέλειο σημείο τώρα και η αποδοχή αυτής της κατάστασης αυτόματα απελευθερώνει το φόβο, γιατί πλέον δεν υπάρχει χώρος για τον φόβο, όπως όταν είναι μέρα, δεν υπάρχει η νύχτα. Και έτσι ζω με μεγαλύτερη ασφάλεια.
Είναι επικίνδυνο να είμαστε συνεχώς συνδεδεμένοι μόνο με το μυαλό, όπου επικρατεί η «λογική», γιατί έτσι αποσυνδεόμαστε από το ένστικτο, το οποίο πολλές φορές δεν το ακολουθούμε, γιατί δεν έχει καμία λογική. Φοβόμαστε δηλαδή. Έτσι μπαίνουμε σε μια κατάσταση όπου επαναλαμβάνουμε καταστάσεις και δεν ξεκινάμε κάτι καινούργιο, έστω και αν το θέλουμε πολύ, γιατί δεν βλέπουμε πώς μπορεί να γίνει.
Οπότε, δοκιμάστε να κάνετε κάτι για το οποίο διψάει η ψυχή σας, έστω και αν δεν έχει καμία σχέση με τη «λογική». Ο φόβος είναι φυλακή. Αφήστε το «πώς» να εξελιχθεί από μόνο του. Αν είστε δυσαρεστημένοι με την κατάσταση στην οποία βρίσκεστε, σκεφτείτε αυτό που κάνετε τώρα: το κάνετε από αγάπη ή από φόβο; Και τώρα σκεφτείτε αυτό που θα θέλατε να κάνετε: τώρα χαμογελάτε ή κατσουφιάζετε;
Για παράδειγμα, πολλοί θέλουν να φύγουν απ΄την πόλη, αλλά δεν ξέρουν τι θα κάνουν στην επαρχία και πως θα ανταποκριθούν στις όλο αυξανόμενες «υποχρεώσεις» τους.
Πρώτα απ΄όλα το τι θα κάνετε στην επαρχία θα αποκαλυφθεί πολύ πιο γρήγορα όταν έχετε συχνή επαφή με το μέρος που επιλέξετε, γιατί θα είστε μέσα στα πράγματα και θα δημιουργήσετε κατάλληλες καταστάσεις για εσάς. Αν αισθάνεστε πως δεν είστε έτοιμοι να κάνετε μια ολοκληρωτική κίνηση, τουλάχιστον πάτε εκεί τα ΣΚ ή όσο συχνά μπορείτε. Κάντε επαφές, μιλήστε, συνδεθείτε, ανοιχτείτε… Απ’ το κρεβάτι σας μπορείτε μόνο να ονειρευτείτε.
Δεύτερον, μειώστε τα έξοδα και τις υποχρεώσεις σας όσο μπορείτε. Φτιάξτε τα δικά σας οικολογικά καθαριστικά. Φτιάξτε δικό σας ψωμί. Ανταλλάξτε ρούχα, αντικείμενα, κάντε οικονομικές και ουσιαστικές εξόδους, εναλλακτικές εκδρομές, μοιραστείτε τα έξοδα μετακίνησης, μάθετε πώς να είστε αυτάρκεις, συνδεθείτε με ανθρώπους με κοινές αξίες. Ξεκινήστε κάτι, οτιδήποτε, έστω και αν δεν έχετε όλες τις απαντήσεις τώρα. Εδώ είναι μια λίστα που μπορεί να σας δώσει ώθηση.
Η ζωή είναι πολύ μικρή για να κάνουμε συνέχεια πράγματα που δεν θέλουμε να κάνουμε και πολύ μεγάλη για να είμαστε συνέχεια δυσαρεστημένοι – να ζούμε μέσα στο φόβο. Το έχω πει και το ξαναλέω: Όταν θα είμαστε ετοιμοθάνατοι, είμαι σίγουρη πως τα μόνα πράγματα για τα οποία θα μετανιώσουμε είναι αυτά που δεν κάναμε, όχι αυτά που κάναμε. Οπότε ας γεμίσουμε τη ψυχή μας όσο μπορούμε με αυτά που χρειάζεται και ας αφήσουμε το φόβο εκεί που ανήκει: στο πουθενά!
Καταπληκτικό το συμβάν με την κάρτα! …ο άτιμος ο φόβος όχι μόνο μας σταματάει από το να κάνουμε τις αλλαγές που αποζητάει το είναι μας, αλλά τον βρήσκουμε και στο βάθος κάθε, μα κάθε κακής συμπεριφοράς του ανθρώπου.
Τα link πολύ καλά επίσης όπως και οι συνταγές καθαριστικών…και πάνω που ψαχνόμουν για τέτοιες!
εμπνευστικό!
Ευχαριστώ Άννα! Πολύ σωστή η παρατήρησή σου πως η κακή συμπεριφορά του ανθρώπου προέρχεται από φόβο. Το καταλαβαίνω εφόσον ξεπεράσω τη δική μου κακή συμπεριφορά [when I'm being a bitch! ;)], αν και εκείνη τη στιγμή δεν μπορώ να το παραδεχτώ/καταλάβω! Καλά καθαρίσματα – σε όλα τα επίπεδα!!
Καλησπέρα,
ωραία τα λες,
κάθε φορά με προβληματίζεις!
Καλησπέρα Φιλομένη….και ευχαριστώ! Και εγώ προβληματίζομαι, γι' αυτό τα γράφω! Αλλά εξελισσόμαστε μέσω αυτής της διαδικασίας, δε νομίζεις;
Ας κυριαρχήσει η αγάπη και θα δούμε πόσο σύντομα θα λήξουν αυτοί οι προβληματισμοί!!!
Εισπνοή: Αγάπη και αποδοχή. Εκπνοή: Πόθος, απέχθεια και άγνοια.
…κι όταν δεν ξέρουμε τι θελουμε να κάνουμε, και αυτη η αγνοια μας κάνει να υποφέρουμε;
Καλημερα!
Γεια σου! Επειδή το περνάω αυτό σχεδόν καθημερινά και είναι μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της ζωής μου, μπορώ να προτείνω αυτό που δουλεύει για μένα, γνωρίζοντας πως υπάρχουν πολλοί τρόποι να αντιμετωπίσουμε τις ίδιες καταστάσεις.
Πρώτα απ' όλα μου θυμίζεις την αγαπημένη μου τεχνική διαλογισμού, τη Βιπάσσανα (http://www.gr.dhamma.org/index.php?id=1520&L=17). "Η Βιπάσσανα εξαλείφει τα τρία αίτια κάθε δυστυχίας: τον πόθο, την απέχθεια και την άγνοια." Χρειάζεται 10 μέρες σε κέντρο διαλογισμού, το οποίο προτείνω ανεπιφύλακτα!
Κι εγώ παρακολούθησα το τελευταίο σεμινάριο Vipassana και επίσης το προτείνω ανεπιφύλακτα 😉
Όσον αφορά το φόβος vs αγάπη, θα λεγα ότι, χωρίς απαραίτητα να διαφωνώ, νομίζω ότι είναι αρκετά απλοϊκός τρόπος αντιμετώπισης. Ειδικά από τη στιγμή που η αγάπη είναι μιά λέξη με τόσο αφηρημένη έννοια. Εγώ θα προέβαλα την…οικονομία στην κατανάλωση ενέργειας με την οποία έχει συνηθίσει ο εγκέφαλός μας να λειτουργεί και την αγελική μας φύση ως αίτια. Κατασκευάζουμε πολύ εύκολα ρουτίνες μέσω των οποίων διεκπεραιώνουμε τις καθημερινές μας λειτουργίες χωρίς να χρειάζεται να ξοδέψουμε συνειδητά επιπλέον ενέργεια μαθαίνοντας μία νέα προσέγγιση στον τρόπο που λειτουργούμε (συνήθειες δηλαδή) και δε μας είναι καθόλου εύκολη οποιαδήποτε αλλαγή, ακόμα κι αν συνειδητοποιούμε ότι μία συνήθειά μας μας βλάπτει. Βάλε στη συνταγή και τη μη αποδοχή από τον κοινωνικό μας περίγυρο αν θέλουμε να κάνουμε κάτι αντικομφορμιστικό, ενάντια στο κατεστημένο, βάλε και λίγο την αντίθεση μεταξύ της άμεσης ευχαρίστησης που μπορεί να προσφέρει κάτι που έχουμε συνηθίσει και απαιτεί λιγότερο κόπο έναντι ενός μακροπρόθεσμου στόχου που απαιτεί κόπο και αλλαγή στον τρόπο σκέψης και έδεσε το γλυκό…
Θέλωντας να συμβάλω λίγο παραπάνω παραθέτω το παρακάτω άρθρο, σχετικό με το δικό μου πρόβλημα που με σταματάει να κάνω αυτά που θέλω: http://youarenotsosmart.com/2010/10/27/procrastin…
Υπάρχουν πολλά πρίσματα μέσα απ' τα οποία μπορείς να κοιτάξεις το ίδιο θέμα και εγώ προτιμώ τον απλοϊκό τρόπο, γιατί όπως ένας personal growth guru έγραψε κάποτε, "Life isn't meant to be a struggle". Βέβαια, εγώ θα έγραφα τον τίτλο εώς: "Life is meant to be easy", αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία…
Έχω γράψει για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε στο να κάνουμε αλλαγές στο άρθρο: https://kangouro.gr/be-the-change/. Εκεί βλέπω πως αναφέρω πάλι το φόβο.
Νομίζω πως καταλαβαίνω αυτό που λες και συμφωνώ και με όλη μου την αγάπη, επέτρεψέ μου να προσθέσω κάτι ακόμα. Διάβασα το μεγάλο αυτό άρθρο που έστειλες και αισθάνθηκα πως αγγίζει την αλήθεια επιφανειακά. Για μένα ένας λόγος που κωλυσιεργώ (;;) είναι όταν πάω να κάνω κάτι που ΠΡΕΠΕΙ και όχι κάτι που ΘΕΛΩ.
Και όταν επιβάλλω στον εαυτό μου κάτι που ΠΡΕΠΕΙ να κάνω, ίσως το κάνω από φόβο πως αυτό που ΘΕΛΩ δεν θα με οδηγήσει στον δρόμο που θα ΈΠΡΕΠΕ να είμαι. Η αντικομφορμιστική ζωή είναι κάτι που θέλουμε, αλλά ίσως φοβόμαστε και γι' αυτό αναβάλλουμε τις αλλαγές που χρειάζεται να κάνουμε για να την υλοποιήσουμε.
Δηλαδή όταν ζούσα μια συμβατική ζωή, I procrastinated all the time, because I was not doing anything I wanted to do, eg work, write a report, prepare for a meeting! Και τώρα πετάγομαι απ΄το κρεβάτι και κάνω όλα τα πράγματα που θέλω να κάνω. Και μερικές φορές που νομίζω πως θέλω να κάνω κάτι και δεν το κάνω, είναι γιατί δεν είναι ο σωστός χρόνος…ίσως χρειάζομαι ένα κομμάτι του παζλ να βρεθεί πριν κάνω την επόμενη κίνηση. Και ίσως εμφανιστεί κάτι άλλο που δεν είχα σκεφτεί, το οποίο αναιρεί την αναγκαιότητα αυτού που νόμιζα πως έπρεπε να κάνω και δεν χρειάζεται καν να το κάνω! Πχ. να μην θέλω να προετοιμαστώ για μια παρουσίαση που ξέρω πως γίνεται αύριο και να δω ύστερα πως η παρουσίαση ακυρώθηκε! Πόσες φορές με έχει σώσει το ένστικτο και πόσες φορές με έχει προβληματίσει η λογική! Πόσο πολύπλοκοι είμαστε!!
Ουφ! Γιατί ΠΡΕΠΕΙ να τα αναλύουμε όλα; Αααααα….δεν πρέπει, θέλουμε! Και σε ευχαριστώ που με προβλημάτισες…ελπίζω να έβγαλες κάποιο νόημα.
Time to meditate!
Εν τω μεταξύ, αν χρειάζεσαι κάτι άμεσο, προτείνω την αποδοχή αυτής της κατάστασης. Υποθέτω πως εννοείς πως δεν ξέρεις τι να κάνεις μακροπρόθεσμα;;; Δηλαδή ποιος είναι ο στόχος της ζωής σου;; Αν ναι, προχώρα βήμα βήμα:
1) Αποδέξου ότι δεν ξέρεις τι θέλεις να κάνεις, γιατί όσο το αντιστέκεσαι και αναρωτιέσαι, τόσο θα μεγαλώνει το θηρίο και θα επιμένει για μια απάντηση. (What you resist, persists). Δεν χρειάζεται να το ξέρεις τώρα!
2) Έχε συνειδητά την πρόθεση να βρεις αυτό που θέλεις, χωρίς να βασανίζεις τον εαυτό σου για το ΠΩΣ θα το βρεις…απλά έχε εμπιστοσύνη πως θα το βρεις.
3) Απόλαυσε το τώρα χωρίς ενοχές! Κάνε πράγματα που θέλεις να κάνεις τώρα, αυτά που έχεις ίσως αναβάλει (πχ ζωγράφισε, φτιάξε ένα παζλ, κάτι που δεν άφηνες τον εαυτό σου να κάνει), δώσε στον εαυτό σου χρόνο και χώρο. Όσο απολαμβάνεις, τόσο θα μπαίνεις στη ροή των πραγμάτων και θα αισθάνεσαι όλο και πιο πολύ προς τα που πορεύεσαι.
4) Αποδέξου πως μπορεί να βρεις αυτό που θέλεις και να αλλάξεις γνώμη μετά από λίγο καιρό. Επαναλαμβάνεις τη διαδικασία και γελάς.
5) Διάβασε και αυτό το άρθρο που μόλις θυμήθηκα πως είχα γράψει – https://kangouro.gr/find-your-meaning
6) Συνειδητοποίησε πως είμαστε πολλοί σε αυτή την κατάσταση – έχεις παρέα δηλαδή! Κανένας μας δεν τα ξέρει όλα και ούτε πρόκειται.
Τι να κάνουμε; Η ζωή είναι ένα παιχνίδι και για να την απολαύσουμε, καλό θα ήταν να παίξουμε.
Ήρθε η σειρά σου να παίξεις! What's your move? 🙂
Φιλιά, Τίνα
Πολύ σωστά τα έγραψες Τίνα.Τώρα ας μπούμε σε Δράση!
Αγαπάμε και δρούμε! Cheers!
Μπράβο kangaroo!
Με εμπνέεις να συνεχίσω το ταξίδι μου παρά τις δυσκολίες
και να βυθιστώ ολοένα περισσότερο στον αληθινό μου εαυτό…
Μόλις χθες μιλούσα για τον Bill Hicks που έλεγε ότι κάθε επιλογή που κάνουμε στη ζωή μας
είναι μια επιλογή μεταξύ του φόβου και της αγάπης.
Σ' ευχαριστώ από την καρδιά μου
Ευγενία
Ευχαριστώ Ευγενία! Το σχόλιό σου με εμπνέει να συνεχίσω και εγώ! Όταν έκατσα να γράψω ένα άρθρο νόμισα πως θα έγραφα κάτι περι αεικαλλιέργειας, αλλά μου βγήκε αυτό…πόσο τελικά όλοι μας χρειαζόμαστε αυτές τις υπενθυμίσεις μέχρι να μας γίνει καθημερινότητα η αγάπη! Μια σφιχτή αγκαλιά! Τίνα
Ουπς… ξέχασα το link http://www.youtube.com/watch?v=uow_pIs2CWw
" Στην πορεία μας κάνουμε διαρκώς επιλογές. Στην ουσία είναι μόνο δύο: ο φόβος και η επιθυμία. Ή και μόνο μία: η επιθυμία, καθώς ο φόβος είναι ίσως μη-επιλογή. Η ποιότητα της ζωής μας κι ο χαρακτήρας μας ορίζονται από την υπερίσχυση ενός εκ των δύο. " Αυτό σκεφτόμουν προχθές το βράδυ και να τώρα (σαν τραπουλόχαρτο) το βρίσκω μπροστά μου.
Όμορφα όλα αυτά και χρήσιμα, ευχαριστώ.
Pingback: Λάβε ευθύνη και έχε στο συναίσθημα εμπιστοσύνη!
το αντιθετο του φοβου ειναι η ικανοποιηση-ευχαριστηση. "Στην ουσία είναι μόνο δύο: ο φόβος και η επιθυμία."
εχεις απολυτο δικιο Ελενη το διπολο φοβος απωλειας και ικανοποιηση-επιθυμια ειναι που ρυθμιζουν την ζωη μας.
…….
καλημερα kangouro!